Rozdział 1

`PIERWSZY DZIEŃ WAKACJI`
Obudził mnie budzik o Boże to już dziś,
dziś z Aną wyjeżdżamy do Wielkiej Brytanii,
a dokładniej do Londynu . ;D
Okey … która godzina … O kurde 9.oo
A o 12.oo wyjeżdżamy.
Szybko wykonałam wszystkie poranne czynności i zaczęłam pakować rzeczy do torby chociaż bardzo nie chciało mi się tego robić…

Poszłam na dół zjeść śniadanie, mama się do mnie uśmiechnęła i powiedziała :
- Szkoda, że to już dzisiaj wyjeżdżacie, będę za Tobą bardzo tęsknić. Jak ty sobie tam sama poradzisz ?
- Oj tam mamo nie jestem dzieckiem, a poza tym to nie sama tylko z Aną i przecież będzie wujek. Bardzo się cieszę z tego wyjazdu , bo to jest dla mnie szansa na nowe życie. I mamo ja też będę za tobą tęskniła uwierz mi, ale czas szybko zleci nim się obejrzymy będą święta i do nas przyjedziesz.
Przytuliłam się do mamy.
Jadłam śniadanie, a gdy już kończyłam , do drzwi zadzwonił dzwonek. Szybko pobiegłam otworzyć drzwi, był to nie kto inny, jak Ana.
- Cześć skarbie. ;* - przytuliłam ją na powitanie.

- No hej kochana. ;* - cmoknęła mnie w policzek.
- Wchodź.
- Ok. ;)
- Spakowana ?
- No oczywiście , a ty ?
- A zgadnij ! xd
- Jak cię znam to na pewno nie. - powiedziała ze śmiechem. - Mam rację ?
- No oczywiście, a czego ty się po mnie spodziewałaś.? - powiedziałam ze śmiechem.

- Właśnie tego. xd

- Dobra chodź do kuchni dokończę tylko jeść śniadanie i pomożesz mi się spakować.

- Okey.

Dokończyłam jeść śniadanie i poszłyśmy z Aną do mnie do pokoju spakować moje rzeczy.

- Tą bluzkę bierzesz ? - Ana.

- No pewnie , przecież ja ją uwielbiam.

- O tą kurtkę chyba nie muszę pytać. Powiedziała pokazując mi zieloną, skurzaną kurteczkę.

- No. - uśmiechnęłam się do niej.

- Dobra to teraz buty. - powiedziałam z grymasem na twarzy.

- No dawaj kochana , co jest ?

- Nie mam już siły. - skrzywiłam się.

- No przecież wiesz, że nie mamy czasu teraz bierz się do roboty później będziesz odpoczywać. - pocieszyła mnie przyjaciółka. xd 

- Pakować wszystkie adidasy ? - zapytała.

- No co ty, tylko kilka par wezmę i z kilka par jakiś klapek.

- Okey, to które bierzesz ? Wybieraj.

- Te, te, te i te. - pomogłam przyjaciółce je pakować.

- Dobra to buty już mamy, co teraz ?

- Łazienka.

- To idziemy.

Udałyśmy się z przyjaciółką do łazienki.

- No to pakuj te swoje wszystkie kosmetyki. - powiedziała Ana.

- No już, już.

Gdy już prawie kończyłyśmy pakowanie do drzwi zadzwonił dzwonek, oczywiście żadna z nas nie poszła ich otworzyć, bo dobrze wiedziałam, że zrobi to mama.

Okazało się, że to wujek już po nas przyjechał.

Także dokończyłyśmy pakowanie i zeszłyśmy na dół.

- Cześć wujku. ;* - powiedziałam przytulając go.

- Cześć Lauren. Ale wyrosłaś.

- Dzień dobry. - powiedziała Ana.

- Dzień dobry Ana.

- Oj dziewczyny, jak ja was dawno nie widziałem, ale wy już duże jesteście.

No, a wracając do wyjazdu to mam dla was pewną wiadomość i nie wiem czy się z niej ucieszycie, czy nie, ale myślę, że tak.

- No wujku … to jaka to wiadomość ? - spytałam niecierpliwie.

- Będziecie mieszkały z 10 chłopakami. - powiedział na jednym tchu.

- Co ??? - krzyknęłyśmy obydwie przy tym uśmiechając się do siebie i do wujka.

-  No tak myślałam, że się ucieszycie.

Ale wiecie jak to z chłopcami więc w domu często jest spore zamieszanie.

- Zaraz, zaraz. - wtrąciła się mama. - Ile ci chłopcy mają lat ? - spytała.

- W przedziale 18 - 23.

- To w takim razie ja się nie zgadzam.

- Ale mamo ! - proszę.

- Nie i koniec.

- Zaopiekuje się nimi , możesz być spokojna.

- No właśnie wujek się nami zaopiekuje , błagam.

- Nie była bym taka pewna czy mogę być spokojna.

- Dobrze, skoro się nie chcesz zgodzić to znajdę dom dziewczyną i będą tam mieszkać. - dodał wujek i puścił do nas oczko.

- No to co mamo zgadzasz się ? - zapytałam.

- No dobrze niech tak będzie, przecież wiem, że ty byś nie przeżyła, gdybyś tam nie pojechała.

- Dzięki mamo. - powiedziałam szczęśliwa.

- Jak chcesz to możesz odwiedzić tatę. - dodała mama.

- Sama nie wiem, może, ale wolałabym spotkać się z nim sama niż z tą jego…

- No to co jedziemy ? - wujek się na nas popatrzył.

- Jasne. - z Aną odpowiedziałyśmy zgodnie.

- Pa mamo. - pożegnałam się z nią.

- Pa Lilka. - przytuliłam się do mojej młodszej siostry.

- Pa pa. - powiedziała Lila i się do mnie jeszcze raz przytuliła.

- Pa Lauren, będę za tobą tęsknić, jak coś to zawsze dzwoń . - Kocham Cię. - powiedziała mama i mnie przytuliła.

- Do widzenia. - powiedziała Ana.

- No, cześć Ana. - odpowiedziała mama.

Nagle ktoś zawołał.

- Lauren czekaj !

_____________________________________________________

Następny rozdział dodam albo dzisiaj wieczorem albo jutro.

Bardzo proszę o komentarze. ;*